Microneedling, examens & een oor vol stilte
Oké, voor wie mij nog niet zo goed kent (of een beetje):
Je hebt al even geen nieuwsbrief van mij gezien. Dat is niets voor mij! Maar ik ben nu eenmaal een alles-of-niets-mens… en de afgelopen weken was het dus even niets. Al 21 dagen geen nieuwsbrief – en dat zegt wel iets.
Wat was ik aan het doen? Nou…
Op 7 maart schreef ik me in voor het Microneedling-examen. Gewoon, voor zo’n mooi professioneel schildje aan de muur. Microneedling is tenslotte een belangrijk onderdeel van mijn werk, dus ik dacht: dat doe ik wel even! Naast m’n werk, in het weekend of op mijn vrije dag.
En als je mij een beetje kent, weet je: onder druk presteer ik prima. Dus ik ging ervoor!
Op 17 en 26 april had ik mijn officiële lesdagen, lekker ouderwets live en niet via een scherm. En geloof me: je leert snel als je zelf in de stoel ligt. Een Microneedling-behandeling binnen anderhalve week? Geen aanrader. Het doet pijn, het breekt collageen af, en je huid wordt er niet blij van. Maar goed, we hadden geen keus — op 4 april moest onze portfolio al ingeleverd zijn. Dus wij, als echte diehards, oefenden op elkaar.
Examendag, oef-spannend!
Mijn portfolio ging op tijd de deur uit, ik vond een model, en op dinsdag 15 april begon mijn dag om 4:45. Alles netjes gepakt, strak in m’n werkpak, eerst even langs oma (zij bracht de jongste naar school), door naar mijn model en vervolgens naar Woerden voor het grote moment.
Als eerste mocht ik mijn portfolio verdedigen. Spannend! Ik kon vooraf niet stilzitten, voelde de zenuwen door m’n hele lijf. Tijdens het gesprek wist ik mezelf gelukkig wat te kalmeren. Eén van de vragen was waarom ik geen klanten had gebruikt in mijn portfolio. Tja… tijd! Die had ik simpelweg niet.
Daarna volgde het praktijkexamen. Gewoon: doen wat je kunt. Mijn model – een lieve vriendin – bleef me rustig toespreken: “Agnes, relax… je kan dit.” En dat klopte gelukkig ook. Al was de pen soms iets minder stabiel dan ik zou willen, haha.
Theorie -examen uitslag
En toen… snel naar het theorie-examen. Een kwartier later.
Er werd gehoest, gekucht, getikt… alles om me heen leek af te leiden. Halverwege dacht ik: een 7 is ook prima. Maar toen ik op verzenden drukte, stond daar gewoon een **10**. Echt waar! Ik heb drie keer gekeken of het wel klopte. Ik kon het bijna niet geloven.
De spanning viel van me af.
Even lunchen, weer ademen, en toen: terug naar de salon. Want hier had ik nog behandelingen ingepland. Alleen... de dag erna: boem. Hoofdpijn. Oorpijn. Helemaal uitgeschakeld. Alles gegeven, niks meer over. En jawel: een oorontsteking. Vandaar dat het even stil was aan mijn kant — letterlijk.
Ik hoop dat jij een fijne Pasen hebt gehad. En wens je voor dit weekend een fijne Koningsdag.
Huidverbeterende groet, Agnes